Μετά την άλωση της Αμμοχώστου το 1571 από τους Τούρκους και την εγκατάσταση των γενιτσάρων και των σπαχήδων στην Κύπρο, η Περιστερώνα και η Πηγή περιλήφθηκαν στον κατάλογο των 13 χωριών που έδιναν από τα γεννήματά τους, καθώς και χρηματικό φόρο για τη συντήρησή τους.

Το 1825 οι φορολογούμενοι της Περιστερώνας ήταν 37 και πλήρωναν 1851 γρόσια.  Της Πηγής ήταν 31 και πλήρωναν 1182 γρόσια.

Όταν το 1832 έγινε η συγκέντρωση του σιταριού από τους ραγιάδες των χωριών της Αμμοχώστου, η Περιστερώνα πήρε στην αποθήκη 212 κιλά και η Πηγή 77.

Η απομύζηση όμως των κατοίκων δε γινόταν μόνο από τις τακτικές φορολογίες.  Οι Τούρκοι έπαιρναν διά της βίας τα πράγματά τους, τους κατέκλεβαν και τους λεηλατούσαν όπου κι αν βρίσκονταν, στα σπίτια, στο δρόμο, στα χωράφια τους.  Σε περιπτώσεις μάλιστα που έφερναν αντίσταση τους σκότωναν, όπως τη γυναίκα του Κουτούλλη.  Για προγόνους τους που έπεσαν θύματα τέτοιων ενεργειών κατέθεσαν διηγήσεις οι πιο κάτω: Φώτης Λούκα, Χρίστος Μιχαλόπουλος, Παρασκευάς Πουλλής, Μιχάλης Χαβάτζας, Χαρίκλεια Χρυσοστόμου-Ηλία, Ελένη Δημητρίου-Μίτα, Μαρία Κλειτή-Μήτσιου, Αγγέλα Κλειτή-Κεφάλα (αδελφές) και Λουκία Χριστοδούλου-Λοΐζου.

Από τις διηγήσεις των Αδάμου Μαγνήτη-Γιάννη Χριστοφόρου, Αντρέα Κουτσόφτα και των αδελφών Μαρίας και Αγγέλας Κλειτή πληροφορούμαστε για περισσότερους σκοτωμούς, καθώς και απαγωγές νέων γυναικών, τις οποίες πήραν οι Τούρκοι και τις νυμφεύτηκαν σε άλλα γειτονικά χωριά (κυρίως στα Γέναγρα).

Επανειλημμένα επίσης έχει αναφερθεί από αρκετούς ηλικιωμένους χωριανούς ότι οι Τούρκοι ήταν πολύ ενοχλητικοί στους γάμους.  Κάθονταν πάντα μπροστά κι έπρεπε πρώτα να βγούν αυτοί να χορέψουν.  Σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη απαιτούσαν η νύφη την πρώτη νύχτα του γάμου να κοιμηθεί με Τούρκο.  Για την προσβολή αυτή και τις παράλογες απαιτήσεις γίνονταν συχνά καυγάδες μέχρι και τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας.